subhadra kaki

 

मुंबईच्या एका पॉश सोसायटीमध्ये आमचं घर होत . मी मॉम-डॅड चा एकुलता एक कार्टा. पण मॉम-डॅड दोघेही काम करत असल्यामुळे मला घरात एकटे राहायची सवय झाली होती. मावशी घरातली कामे करून गेली तर कॉलेज ला बंक मारून मी घरी सी.डी. सेशन करायचो. मॉम ची जुनी ब्रा-पैंटी आणि जुन्या साड्या नेहमी घालून घरभर मिरवायचो. कधी वेळ असला तर मेक अप पण करायला शिकलो होतो. हल्ली तर मी विग आणि नकली रब्बर चे "बूब्स" आणि "वजीना" हि ऑनलाईन मागवले होते.

दिवसेंदिवस माझी इच्छा बळकट होत चालली होती. मला आता बाहेर जायचं होतं . मॉमची साडी नेसून. मोकळ्या आकाशात पाहायचं होतं . स्वछंद फिरायचं होतं . हॉटेल मध्ये खायचं होतं . पिचर बघायचा होता. रात्रीच्या पार्टीज पण करायच्या होत्या. मला सेक्सची अजिबात भूक नव्हती. मला फक्त एक साथीदार हवा होता जो मला हे सगळं करून देईन. पण नंतर विचार केला कि हे बरोबर नाही. लोक हसतील. नावं ठेवतील. छेडतील, टोचून बोलतील, फायदा घेतील. शिवाय मॉम-डॅड ची इज्जत तरी मातीत मिळून जाईन. मन खूपच अडचणीत होता. त्या दिवशी मी हा सगळा विचार करत ड्रोविंग रूम च्या सोफ्यावर बसलो होतो. मॉमची रेड कलरची साडी नेसली होती, जिला ग्रीन आणि गोल्डन बॉर्डर होती. ब्लॅक कलर चा प्लेन ब्लॉउज होता. गळ्यात लॉन्ग मंगळसूत्र होता आणि भांगेमधे कुंकूचा एक ठिपका . खांद्यापेक्षा एक वित खालपर्यंत मोकळ्या केसांचा विग होता. त्याचाहि कलर गोल्डन हायलाईट केलेला होता. साडीला मला आता व्यवस्थित पिन करायला येऊ लागलं होतं . शिवाय साडी सावरून छान चालताही येत होता. विचारांच्या ओघात माझे रबराचे बूब्स गरम होऊ लागले होते. मी सोफ्यावरून उठलो आणि समोरची खिडकी उघडली. १४व्या माळ्यावर राहत असल्याने खिडकीतून कोण बघू शकत नव्हतं . मी खिडकीजवळ गेलो आणि दीर्घ श्वास घेतला. बाहेरचा वारा चेहऱ्यावर स्वीकारला. फ्रेश वाटलं. क्षणिक का असेना पण मी एक क्षण फ्री झालो . खिडकीच्या फ्रेमवर दोन्ही हाथांच्या कोपऱ्यांचं सपोर्ट घेऊन वाकून तो ढगाळ आकाश पाहू लागलो. पाऊस पडणार होता. वीज चमकू लागली होती. वारा जोरात वाहू लागला होता. माझ्या खांद्यावरचा साडीचा पदर जिंकलेल्या गडाच्या झेंड्यासारखा फडकायला लागला होता. एक विलक्षण क्षण होता तो माझ्यासाठी. मला त्या क्षणी उंबरा ओलांडावासा वाटत होता. मी हिम्मत केली आणि लगेच गॅलरी मध्ये आलो. आणि डोळे मिटून, हाथ पसरून गिरक्या मारत राहिलो होतो.

तितक्यात मोबाईल खणाणला. मी जमिनीवर आलो. भुरर्कन पुन्हा आत आलो. खिडकी बंद केली. आणि उसासा सोडला. लगबगीने फोन उचलला .

"शंतनू, कुठे आहेस ?"

गळ्यातला गेलेला आवाज नीट करत "कोण ? कोण बोलताय आपण ?"

"जसा आहेस तसा ये माझ्या घरी . आताच्या आता . जसा आहेस तसा "

"दळवी काका तुम्ही? का काका? काय झालं ?"

आवाज वर चढवून ," काय झालं ते सांगतो तुझा बाप आल्यावर "

"काका नका सांगू काहीपण . माझ्याकडे चूक झालीय . मी पुन्हा असं नाही करणार ", मी रडकुंडीला आलो होतो. मला कळालं कि काहीतरी गडबड झालीय. ते काका समोरच्या बिल्डिंग मध्ये राहतात पण एकदम समोरासमोर बिल्डिंग नव्हती तरी कसं बघितलं असेन . पण त्यांनी मला पकडलं हे नक्की.

"तू येतोस का विडिओ पाठवू तुझा तुझ्या बापाला. ५ मिनिट मध्ये ये "

"अश्या अवस्थेत ?"

"हो . आहे त्या अवस्थेत. दुपारची वेळ आहे. पाऊस पडणार आहे. त्यामुळे कोणीही खाली नाही आहे . पटकन ये "

मी फोन कट करत करतच दाराची किल्ली घेतली आणि दरवाजा बंद करून लिफ्टचं बटन दाबलं . कोणी पाहू नये म्हणून मान खाली करून केस पुढे केले. लिफ्ट आली. ग्राउंड फ्लोअर ला पोहचलो. बाहेर लहान मुले खेळत होते. एका कोपऱ्यावर वोचमन आणि एक बाई बोलण्यात बीजी होती. मी पटकन समोरच्या विंग मध्ये घुसलो. लिफ्ट मध्ये आलो . लिफ्टचा दरवाजा बंद होणार तितक्यात लिफ्ट मध्ये समोरची प्रमिला ताई आली. माझा थरकाप उडाला.

"nice saree , looking good " अशी त्या ताईंनी कंमेंट केली. मला खात्री पटली कि कोण मला ओळखणार नाही. मी थोडं निर्धास्त झालो. ताई पाचव्या मजल्यावर उतरली. मी १४वा मजला यायची वाट बघू लागलो. आला. मी लिफ्ट मधून बाहेर आलो. दळवी काकांचा दरवाजा उघडाच होता. मी आत शिरलो आणि दार पटकन बंद केलं.

दळवी काका ५०-५५ वर्षांचे होते. एक वर्षांपूर्वीच त्यांची बायको वारली होती. मुलगा अमेरिकेला असतो आणि मुलीचं लग्न ३ वर्षांपूर्वीच झालं होते . ३bhk च्या घरात म्हातारा एकटाच राहत होता. ठीक ठिकाणी दळवी काकूंचे फोटो लावले होते. ते खूप मिस करत होते. शरीराने हि थकत आले होते. आम्हाला सगळ्यांना त्यांची कीव येत असे. पण आज भीती वाटत होती.

"काका , काका सॉरी. पुन्हा असं नाही होणार . प्लिज डॅडना काही यातलं सांगू नका . "

हाथातला चष्मा पुसत आपल्या संधिवाताच्या पायाने लंगडत ते एका रूम मधून बाहेर आले -"नाही सांगणार. जा. या बेडरूम मध्ये बस. मी निरोध शोधून येतो. मी एकदा मोकळे झालो तर कोणाला काही सांगत नाही बरे "

काकांचा उद्देश मला लक्षात आला होता. ते एवढ्या सहज बोलले कि सेक्स च वेगळं काही वाटलंच नाही. उलट एखाद्या आज्ञाधारक मुलासारखा "हो " म्हणालो आणि त्यांच्या मुलाच्या बेडरूम मध्ये त्यांची आणि त्यांच्या 'निरोध' ची वाट पाहू लागलो. बेड मऊ होता. त्यावर बसलो. खूप वेळ झाला तरी काका यायचं नावच नाही. म्हणून मी फोन चाळू लागलो.

"काय रे , काय सारखं फोन - फोन . डोळे खराब होतील "

"नाही तुम्ही येईपर्यंत काहीतरी timepass "

"बरं असू दे. कसं करायचं बरं "

"मला नाही माहित काका . मी पहिल्यांदाच करेन "

"म्हणजे तू ते 'गे' वगैरे बोलतात ते नाही ?"

"नाही. म्हणजे माहित नाही . मला अजून ते कळायचं "

"अरे रे . मला वाटत तू तसा आहे. माझ्या कामाला येशील . आमची हि गेल्यापासून कसं एकटा पडलोय मी " काका हळवे झाले. डोळे पाणावले.

"काका. मी देतो साथ तुम्हाला . मला तुम्ही तुमचा मित्र ... सॉरी 'मैत्रीण' समजा. फक्त कोणाला काही कळून देऊ नका "

काका डोळे पुसत,"मी कशाला सांगतोय ". "बरं हा निरोध कसा घालू ?"

"या थांबा. माझ्याकडे द्या . थांबा तुमचा सदा आणि लेंगा काढून देतो. "

काकांना मी हळू हळू निवस्त्र केलं . एका वेळेचे पिळदार शरीर आता लूज पडलं होतं पण दांडा मात्र सलामी देत होता. मी काकांना बेड वर बसवलं. आणि मी त्यांच्या पायाखाली गुढग्यावर बसलो. -"काका, दळवी काकींच नाव काय होतं ?"

"सुभद्रा "

"आणि सुभद्रा काकी तुम्हाला काय म्हणायची ?"

"ती .. ती 'अहो' म्हणून हाक मारायची "

मी वयस्कर बाईचा आवाज काढत,"अहो, काय हो . किती मोठा झालाय तुमचं हे ".

काकांना 'गेम' समजला ,"हो ग सुभद्रे , तुझ्या आवडती लस्सी आहे. ये आणि पी ."

रोलमध्ये बुडालेला मी काकांचा ऊस रस निघेपर्यंत चोखून दिला. २ मिनिटातच 'माझा म्हातारा नवरा' मोकळा झाला. नंतर बेड वर झोपून माझ्या अंगाशी खूप वेळ खेळत होता. माझ्या मागच्या होलमध्ये टाकायचा अयशस्वी प्रयत्न हि केला. शेवटी वरून वरून झटके मारून आमचे नानासाहेब दळवी माझ्या पाठीवर कोसळले. मी त्यांच्या चेहऱ्यावर हाथ फिरवर ओंठावर किस केला. नंतर त्यांच्या अंगावर चडून कंबरेला कंबर घासत मी हि झडलो.

रात्रीचे ९ वाजले होते. घरून कॉल येऊ लागले होते. आमचा बेडवर छान डोळा लागला होता. काकांनी उठवले. आणि जाण्यास सांगितले. त्यांनी साडी चेंज करून त्यांच्या मुलाची जीन्स आणि tshirt दिली. मी माझं सगळं सामान तिथेच ठेवून घरी गेलो.

आता ६ महिने होत आलीय. आम्ही अजून अधून मधून त्यांच्या घरी भेटलो. मी आता नऊवारी नेसून, मोठा चष्मा लावून , पूर्ण शृंगारात सुभद्रा काकी बनून राहत होतो. कधी कधी आम्ही बाहेर फिरायला हि जाऊ लागलो होतो . नाटक बघत होतो. मंदिरात जात होतो. भाजी आणत होतो. जेवण बनवत होतो. कपडे धुवत होतो. मी आता स्वछंद झालो होतो. मला पिंजऱ्यातून बाहेर काढणारा साथीदार मला मिळाला होता. आणि मी त्यांना माझं पतीदेव मानून त्यांची सेवा करत होतो. तेच माझं सौभाग्य होते. आणि राहणार होते.

- श्रीमती सुभद्रा नानासाहेब दळवी पाटील